چارلز جنكس، مورخ معماري پرآوازه، معمار منظر و مدير مركز درماني سرطان مگي، به گزارش مجله ريبا در توييتر و با تاييد خيريه ي مركز درماني مگي، در سن 80 سالگي به تاريخ 13 اكتبر 2019 در خانه اش در لندن دار فاني را وداع گفت.
از جنكس بعنوان متفكر پيشتاز پست‌مدرنسيم در معماري ياد ميشود و نوشته هاي او در رابطه با تئوري هاي معماري پست مدرن، از شهرت بسياري برخوردار است. او اين مباحث را در كتاب هايش از جمله "زبان معماري پست مدرن" (1977)، "ساختمان نمادين" (2005) و "مدرنسيم انتقادي – پست مدرنيسم به كدام جهت ميرود؟" (2007) مورد بررسي قرار داده است.
در كنار دستاورد هاي بسيارش، جنكس يكي از بنيان گذاران مركز درماني سرطان مگي در سال 1995 نيز بود. به منظور گراميداشت ميراث همسر مرحومش، مگي كسويك جنكس، كه معتقد بود فضاهاي طراحي شده ي مناسب، به روند درمان بيماري هاي علاج ناپذير كمك شاياني مي نمايد، اين موسسه از معماران بزرگ درخواست ميكند تا فضاهاي استراحتي آرامش بخشي براي بيماران سرطاني و همچنين دوستان و خانواده ي آن ها طراحي كنند.
نام معماراني چون نورمن فاستر، آماندا لوت و فرانك گري، در ليست درخشان افرادي كه در سراسر بريتانيا و اكنون در تمامي قاره ي اروپا براي مركز درماني مگي طراحي نموده اند، قرار دارد. جنكس به همراه زاها حديد و اسنوهتا نيز پروژه هايي براي پيشبرد طراحي مراكز درماني در سراسر جهان اجرا نمود.
خانه ي جنكس در هولند پارك لندن، توسط موسسه ي باستاني انگلستان، در سال 2018 تحت عنوان خانه ي تراز اول درجه بندي شد. او اين خانه را به همراه همسر مرحوم و معماران پست مدرني نظير تري فرل و مايكل گريوز طراحي نمود.
برنامه هايي جهت تبديل اين خانه به يك موزه ي آرشيوي به نام خانه ي كيهاني، و گشودن در هاي آن به روي عموم تنها با تعيين قرار ملاقات قبلي در شرف اجرا ميباشد.
خانه ي جنكس در اسكاتلند، كه به نام خانه ي پرتراك شناخته ميشود، هم اكنون خانه اي براي باغ تعمق كيهاني ميباشد. جنكس با بهره گيري از علاقه ي پايدار خود به كيهان شناسي، علم و طبيعت، باغ تنديسي به مساحت 12000 متر مربع بر اساس رياضيات سياهچاله ها و كوارك ها به وجود آورد.
تراس فراكتال، باغ DNA و پل ستاره ي دنباله دار، مجسمه هايي از اشكال زميني، نرده ها و گذرگاه هايي بوده كه سالي يك بار به جهت تامين وجوه لازم براي مركز مگي، به روي بازديدكنندگان گشوده ميشوند.
جنكس در يادداشتي براي بيان نيت خود مينويسد: "براي ديدن جهان در دانه اي از شن، ديدگاه شاعرانه ي ويليام بليك، نياز به يافتن رابطه اي ميان بزرگ و كوچك، علم و روحانيت، و عالم وجود و طبيعت داريم."
او ادامه ميدهد: "اين قرارگيري كيهاني، روايت من براي امر محتوا گرايانه، نوشتار و طراحي را تامين ميكند."
"من استعاره هايي را دنبال ميكنم كه زمينه ي رشد طبيعت و قوانين طبيعت را فراهم مي نمايند، موازي هايي كه ريشه هاي ما را به محكمي يك گياه به كيهان شناسي متصل ميسازند، حتي هنگامي كه ذهن ما، خانه ي خويش را ترك ميكند."