بررسي كوتاه برج هرست، اثر معماري پايدار نورمن فاستر در نيويورك

معماري: فاستر و همكارن

سال: ۲۰۰۰ – ۲۰۰۶

سبك: پايدار

موقعيت: نيويورك، آمريكا

برج هرست اولين ساختمان اداري بلند مرتبه ي “سبز” در نيويورك؛ مهارت و هوشي يك گروه معماري بزرگ را يادآوري مي كند، فاستر و همكارانش در اين پروژه به سمت طراحي ضد كليشه اي و نوآورانه حركت كرده اند و ساختماني خلق كرده اند كه تكنيك ها و تكنولوژي هاي بكر گرفته شده در آن، تحسين برانگيز است. در اين بخش و در ادامه قصد داريم نگاهي به برخي از ويژگي هاي اين برج شاخص در منطقه منهتن نيويورك بياندازيم.

سيلووت دندانه دار و متقارن اين بنا، به راحتي در محيط اطراف خود قابل تشخيص است. نماي دياگريد (در هم تنيده) از قاب فولاديِ مثلثيِ تشكيل شده كه %۲۱ كاربرد كمتر فولاد نسبت به همين گونه ساختمان هاي سنتي را به دنبال داشت. همچنين نكته ي تاثيرگذار اين بنا، استاتيك آن است. زماني كه مشخص مي شود %۹۰ از ۱۰۴۸۰ تن فولاد استفاده شده حاصل متريال هاي بازيافتي است.

برج هرست در لحظه ي بسيار پر اهميت در تاريخ آمريكا پا به صحنه گذاشت، چنانكه بناي مذكور اولين آسمان خراشي بود كه پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ساخته شد. وقف  فاستر و همكارانش به طراحيِ هاي بي نظيري با هر پروژه واضح تر مي شد تا اينكه برج هرست جايزه ي آسمان خراش امپوريس (Emporis Skyscraper Award) سال ۲۰۰۶ را به عنوان بهترين آسمانخراش سال در جهان دريافت كرد.

سنگ هاي آهك رساناي گرمايي، كف آتريوم را پوشانيده اند و لوله هاي پلي اتيلن كه آب را به منظور كنترل دماي محيطي ساختمان به گردش در مي آورند، را پوشش مي دهند. در اوقات باراني، آب باران بر روي بام جمع و سپس در زيرزمين ذخيره مي گردد، و در لوله كشي كف، آبياري و تنديس آبي در لابي استفاده مي شود.

آبشار يخ، اين تنديس آبي كه ارتفاعش به سه طبقه مي رسد، از هزاران پنل شيشه اي تشكيل شده، و همچنين در [فرآيند كنترل] شرايط دمايي ساختمان بواسطه ي برودت و تزريق رطوبت به هواي محيط با بهره بري از همان آب باران بازيافتي، شركت مي كند. برج، در دوره اي طولاني از سال، از طريق تهويه ي طبيعي؛ در دماي نرمال باقي مي ماند.

روش ديگر در كاهش هزينه هاي اين برج، بهينه سازيِ مقدار نور طبيعي سيال در سراسر ساختمان است. در راستاي ايجاد حد اعلي نور، فاستر ديوارهاي داخلي را محدود ساخت تا نور كمتري توسط آنها حذف شود. حسگرهاي نوري نيز به منظور اندازه گيري مقدار نور طبيعي و واكنش خودكار آنها با توجه به نور مورد نياز به كار مي روند.